Dag 8 Tupelo - Clarksdale
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans
13 Juni 2016 | Verenigde Staten, Clarksdale
Op een oude televisie is alleen radio te beluisteren, blueszenders uit de regio. Het is dan ook deze muziek die je de hele dag hoort op dit terrein. Binnen in de shacks is er bepaald geen comfort en luxe (“The Ritz we ain’t”) maar de bijzondere sfeer maakt bijzonder veel goed. Met een beetje fantasie word je vijftig jaar teruggeworpen in de tijd. De gang van massa’s bluesminnende toeristen staat haaks op de beweging van een halve eeuw geleden, toen veel mensen hun hele leven hard werkten juist om de armoede van deze katoenplantage te ontvluchten. Tegenwoordig trekken de hutjes mensen uit de hele wereld aan. Wat je allemaal ziet en ervaart is eigenlijk moeilijk te beschrijven. Bezoek het gebied waar de blues ontstaan is, en overnacht wat dagen in de Shack Up Inn.
Vol goede moed vertrokken we richting Clarksdale. Uiteraard weer de snelweg vermijden omdat we veel wilde zien van de omgeving. Het was een mooie route die ons na drie uur rijden in Clarksdale bracht. Aldaar zagen we inderdaad een grote hoeveelheid oude hutjes staan rondom een oude fabriek. We keken elkaar aan en vroegen ons af of we wel goed zaten. Dit was we. Zo en na even zoeken vonden we de receptie. Na het inchecken eerst maar even wat drinken. Het was wederom ruim over de dertig graden. In de oude fabriek die volledig omgebouwd was tot evenementenhal incl podium en bar hebben we wat gedronken. We keken ons ogen uit naar wat er allemaal te zien was. Helaas speelde er vanavond geen liveband dus dat is even pech. Dan was nu het grote moment aangekomen om onze hut, shack, te bekijken. Inderdaad vielen we van de ene verbazing in de andere. Je wordt even terug in de tijd geworpen en een blind paard kan daar zeker geen schade maken. Wat een oude zooi. Ik moet wel zeggen dat als aanwezig was van ijskast tot magnetron en een redelijke douche. Aan de voorkant kon je op het prieeltje in een schommelstoel zitten en genieten van het uitzicht. Oude verroeste auto's waren volop aanwezig evenals andere verroeste apparaten uit vervlogen tijden. Sandra werd al snel het slachtoffer van kleine insecten die haar bloed wel lekker vonden en hoopte dat het snel de volgende dag zou zijn. Na ons stulpje uitgebreid bekeken te hebben was het tijd om even te genieten. In de schommelstoel met een hapje en een drankje lieten we het even bezinken en kwamen tot de conclusie dat we dit toch wel even hebben meegemaakt.
Van de receptie hadden we begrepen dat er in Clarksdale niet veel te beleven was op zondag. Twee restaurants waren er open met livemuziek. Het was ondertussen half vijf en we hadden nog niet gegeten. We besloten een van de twee maar eens te gaan bekijken. Ik kan jullie zeggen dat dit niet tegenviel. Een heerlijke burger, onder de klanken van geweldige blues, hebben we daar gegeten. Na ongeveer twee uur hield de muziek op en hebben we nog een kleine wandeling gemaakt. Het was echter veel te warm met een hoog vochtigheidsgehalte dat ons deed besluiten om weer snel de auto in te gaan en terug naar ons stulpje. Daar nog even koffie in de fabriekshal gedronken en toen ons stulpje in. De vermoeidheid sloeg weer aardig toe en om 22.00 uur hielden we het voor gezien en doken w dons bedje in. Een mooie belevenis moet ik zeggen maar voor 1 nacht. Morgen richting Indianola en daar slapen we weer in een gewoon hotel. Tot morgen.
-
13 Juni 2016 - 14:33
Lia:
Heerlijk, wat heb ik nog genoten nadat ik met Wilma en Sandra nog geappt en gemaild had, ik vond het geweldig! Ga vooral door met die pracht verhalen en vooral voor jullie, blijven genieten! -
13 Juni 2016 - 22:20
Hanneke:
Wat een mooie verslagen weer! Jullie maken leuke en aparte dingen mee. Zo gezellig om te lezen, hou ons vooral op de hoogte en veel plezier nog!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley