Dag 10 Grants Pass en pech met de auto

Vandaag stond de rit van Coos Bay naar Grants Pass op het programma. Grants Pass ligt midden in het mooi Oregon en kenmerkt zich door de groene natuur, wilde rivieren en mooi wandelroutes. Het beloofde dus een mooie dag te worden. De zon scheen volop en we hadden gezien dat de temperatuurmeter in Grants Pass vandaag de 26 graden zou bereiken. Helemaal top dus.
Vorige week had het voorruit van onze auto een klein steentje op de voorruit gekregen. Een lelijke pit was hierdoor ontstaan wat op het 1e gezicht niets ernstigs leek. Gisteren zagen we echter dat het ruit onder de pit een scheurtje van ongeveer 5 cm vertoonde. Toch even de hulplijn van Alamo gebeld en het probleem voorgelegd. Met rijden had ik er geen last van omdat hij direct achter de binnenspiegel zat. De man van Alamo gaf aan dat hij op dat moment niet veel kon doen en dat ik morgen terug moest bellen.
De scheur werd niet groter en onderweg naar Grants Pass bleef dat ook zo. Na ingecheckt te hebben was het koffietijd en met de auto reden we naar de oude binnenstad. Daar hebben we heerlijk in de zon koffie gedrongen met een klein gebakje.
Bij terugkomst bij de auto zagen wij dat de scheur aanzienlijk groter was geworden door vermoedelijk de warmte. Hij noteerde een lengte van ongeveer 40 cm. Dit was onverantwoordelijk om de komende week mee door te rijden.
Eerst maar weer even terug naar het hotel om de hulplijn te bellen. Een aardige mevrouw begreep direct het probleem en gaf het adres van een verhuurbedrijf op ongeveer 2 1/2 km rijden van ons hotel. Daar zouden we een andere auto kunnen halen. Dit was zeker hoopvol. Snel weer de auto in en richting verhuurbedrijf gereden. Het bleek het verhuurbedrijf Enterprise genaamd te zijn. Naar bleek een partner van Alamo. Nu komt het zeker goed dachten wij. Met goede moed stapten wij naar binnen waar een aardig meisje ons hielp. Het 1e wat ze zei naar dat ik mijn verhaal had gedaan: Ik heb geen auto’s meer!!
Oeps en nu? U moet naar het vliegveld van Medford rijden en daar zit Alamo. Die heeft zeker auto’s staan. Bij een vooraf ingesteld onderzoek had ik ook gezien dat dit de vestiging van Alamo was die het dichtst bij ons hotel lag. Het was ongeveer een half uurtje rijden. De hulpdienst van gisteren had mij echter verteld dat ook daar geen auto’s waren. Maar we moesten wat, doorrijden was niet echt een optie. Dus toch maar naar het vliegveld rijden. Het was een niet al te groot vliegveld waar voornamelijk binnenlandse vluchten komen. We hadden de Alamo balie snel gevonden en werden wederom door een vriendelijk vrouwtje te woord gestaan. Ik hield ondanks dat wel even enige reserves achter de hand. Maar nadat ze met haar chef had overlegd kregen we te horen dat over een half uurtje ons vervangend vervoer klaar stond. Pff dat lucht even op. We zijn maar even gaan lunchen en na terugkomst kregen wij de sleutels van een splinternieuwe, 7 persoons, Dodge mee. Een schitterende auto moet ik eerlijk zeggen. Snel de de achterstoelen omlaag geklapt en we hadden een zee van ruimte voor onze bagage in te laden. Ondertussen was het half vier geworden een moesten we nog terug. Bij terugkomst hebben we maar direct een terras opgezocht en zijn we heerlijk in het zonnetje gaan zitten met een drankje erbij. Om toch nog wat aan onze dag te hebben zochten we een heerlijk restaurant waar we werkelijk fantastisch hebben gegeten. Gegrilde garnalen als hoofdgerecht en een voorgerecht van van alles wat. Crème Brulee en Cheesecake toe.
Daarna nog even naar de super en nu lekker op onze kamer aan de koffie. Het was een mindere dag met een goed einde. Morgen naar Prospect en het kratermeer Carter Lake.